Na przełomie roku 1932 i 1933 Kazimierz Nowak spędził około miesiąca w okolicach Dżuby, oczekując na wizę do Konga Belgijskiego. Jako że nie za bardzo mógł usiedzieć tak długo w jednym miejscu, przemieszczał się pomiędzy trzema misjami, działającymi wówczas w tym rejonie: Dżuba, Rejaf oraz Torit.

Ówczesna kolonialna polityka brytyjska dopuszczała, w prowincji Ekwatoria, działalność misji katolickich jedynie na wschód od Białego Nilu. Stąd też siedziba biskupa mieściła się, w tamtych czasach, w Rejaf, zaś misja w Dżubie (na zachodnim brzegu) stanowiła jedynie punkt zbiorczy, przesiadkowy dla nowo przybywających do Sudanu misjonarzy.

Poszukując najstarszego kościółka w Dżubie oraz śladów Kazika pedałujemy od miejsca do miejsca po stolicy Południowego Sudanu. W kraju, gdzie praktycznie w ogóle nie ma asfaltowych dróg, arterie Juba wydają się luksusem ponad miarę. Na dodatek, w związku ze zbliżającymi się wyborami, „rozwijane” są kolejne partie asfaltu. W trakcie poszukiwań, oprócz jawiącego się niczym zjawa dużego fiata z napisem Juba Taxi, trafiamy również na Pawła i Justynę – świeckich misjonarzy związanych z zakonem kombonian. Po godzinach dociekań, odnajdujemy wreszcie kościółek p.w. św. Józefa – najstarszy w Juba, oraz rozłożone wokół niego budynki misji.

W niedzielę palmową na drzwiach kościółka wieszamy kolejną tabliczkę pamiątkową poświęcona Nowakowi. Nabożeństwo przebiega żywiołowo, kościół śpiewa, kobiety gardłowo popiskują… Dookoła setki ludzi z palmowymi liśćmi (to się nazywa niedziela palmowa!), z których wyplatane są krzyże i słomiane pierścienie.

Po mszy na drzwiach kościoła odsłoniliśmy kolejną tabliczkę pamiątkową (N 04 50.980′ E 031 36.599′). W misji przy tymże kościółku w roku 1932 zatrzymał się Kazimierz Nowak. Serdecznie dziękujemy fundatorce tabliczki – Pani Joannie Gips! Stasiu! Wierzymy, że gdy nieco podrośniesz wyruszysz na książkowy szlak swojego imiennika, bohatera powieści W pustyni i w puszczy, i odnajdziesz tabliczkę, którą Babcia Joanna ufundowała właśnie z myślą o Tobie oraz to, co sudańska ekipa sztafety AfrykaNowaka.pl zostawiła dla Ciebie pomiędzy drzwiami kościoła i tabliczką…

Odwiedzamy także dawną siedzibę biskupstwa na wschodnim brzegu Nilu – Rejaf. Katedra oraz spory, ceglany budynek misji z minionej epoki mówią wiele o świetności tego miejsca. To tu Kazik spędził większość czasu, włócząc się po okolicznych polach i wzgórzach, podziwiając naturę i polując z pożyczonym karabinem (m.in. foto z leopardem z Rowerem i pieszo…).

Dziś jednak Rajaf pozostaje na uboczu, w cieniu Dżuby… Nie zastajemy żadnego z księży, więc oczekiwanie na ich powrót ze spotkania w stolicy, urozmaicamy sobie, włócząc się po okolicy. Najbardziej charakterystycznym jej elementem, widniejącym nawet na starej pieczęci misji, jest wzgórze na przeciwległym brzegu Białego Nilu. Najmocniejszym zaś akcentem jest spotkanie pośród zżółkniętych traw grupki wyrostków z maczetami (czytaj lokalne narzędzie rolnicze). Po krótkiej pogawędce rozchodzimy się w swoje strony, życząc sobie najlepszego, jednak pierwsze zetknięcie powoduje zawsze skok adrenaliny. Czy spotkanie z drwalem z siekierą czy też piłą mechaniczną wzbudziłoby podobne emocje? Wątpię…

Misjonarzy nie doczekujemy się, jednak tabliczka pamiątkowa została w najbardziej kompetentnych rękach i powinna wkrótce zawisnąć w Rejaf, podobnie jak tabliczka przeznaczona na Yei bądź kongijsko-sudańską granicę.

Jakub Pająk

Przemierzył Saharę z karawaną, podążał śladami Kazimierza Nowaka przez Sudan i Ugandę, aktualnie pracuje w Jordanii.

Komentarze: (1)

Kiwi 15 kwietnia 2010 o 11:58

nie takie kompetentne znowu te ręce od tych tabliczek :P

Odpowiedz

Kliknij tutaj, aby anulować odpowiadanie.