Jak wyglądają kulisy udzielania podróżniczych konsultacji? Maciek Klimowicz, autor bloga skokwbokblog.com, opowiada o pomyśle, który właśnie wprowadził w życie.

Maciek Klimowicz jakiś czas temu wyjechał do Tajlandii. Osiadł na stałe w Bangkoku, gdzie w jednej ze szkół uczy dzieciaki języka angielskiego. Z racji tego, że tam mieszka, bardzo dobrze zna Bangkok jak i Tajlandię.

Maciek jest również autorem bloga podróżniczego skokwbokblog.com. Kilkanaście dni temu wpadł na dosyć kontrowersyjny pomysł. Postanowił udzielać podróżniczych konsultacji ludziom organizującym sobie wyjazd. Ale nie robi tego bezinteresownie, lecz swoją pomoc wycenia. Od 9,99 zł w górę. Pomysł spotkał się z bardzo skrajnymi opiniami, pośród których przeważały raczej te negatywne.

Maciek Klimowicz w Chengdu, 2009 (Fot. Archiwum Macka Klimowicza)

Maciek Klimowicz w Chengdu, 2009 (Fot. Archiwum Macka Klimowicza)

Zapytaliśmy Maćka o to, skąd wziął się pomysł i jak wyglądają kulisy udzielania podróżniczych konsultacji.

– Skąd pomysł na płatne konsultacje dla ludzi, którzy podróżują?

– Pomysł wpadł mi do głowy po tym, jak przeczytałem wywiad z Polką organizującą wyjazdy do Ameryki Południowej. Pomyślałem, że docelowo mógłby to być jakiś pomysł na życie w Azji. Od czegoś trzeba zacząć, wymyśliłem więc opcję z płatnymi konsultacjami. Nie był to jednak jakoś specjalnie przemyślany plan. Narodził się rankiem, gdy jechałem do pracy. Kilka godzin później opcja była już dostępna na blogu.

– Uważasz, że ludzie będą chcieli korzystać z płatnych konsultacji, skoro mają mnóstwo for, grup dyskusyjnych, blogów czy wiele różnych portali z masą informacji?

– To, że internet oferuje nieograniczone zasoby wiedzy to oczywista oczywistość. Ale te informacje trzeba odnaleźć, posortować, oddzielić te wartościowe od tych śmieciowych. A tego nikomu nie chce się robić. Może dlatego dzień w dzień przychodziło do mnie kilka maili z pytaniami? Część z nich dotyczyła istotnych spraw i odpowiedź na nie była wyzwaniem. Jednak zbyt dużo z nich było pytaniami banalnymi, na które odpowiedź można odnaleźć spędzając 3 minuty w Google. To zresztą problem każdego średnio popularnego blogera.

Maciej Klimowicz - autor bloga podróżniczego pisanego z Tajlandii

Maciek z tropików nadaje na blogu skokwbokblog.pl. (Fot. Archiwum Maćka Klimowicza)

Płatne konsultacje to bardziej pomysł na zaoszczędzenie czasu niż na wielki zarobek  i oczywiście czasu mojego i moich czytelników. Myślę, że ci, którzy zadają „byle jakie” pytania, raczej z tej opcji nie skorzystają. Może dadzą sobie spokój, a może nieco się wysilą i sami poszukają informacji. Co innego ludzie poważnie przygotowujący się do wyjazdu, robiący research, planujący budżet, trasę. Dobrze wiem, ile czasu i energii pochłaniają takie przygotowania, a ponieważ mieszkam w Bangkoku i trochę podróżuję, to mam nieco wiedzy i doświadczenia, które mogą zaoszczędzić im ten czas i energię.

– Nie obawiasz się pewnego rodzaju ostracyzmu wśród ludzi, którzy podróżują? Na pewno znajdą się osoby, które powiedzą że żerujesz na innych. Przecież środowisko ludzi związanych z podróżami czy lubiących po prostu gdzieś jeździć, to często ludzie bezinteresownie wspierający się, pomagający sobie nawzajem, couchsurferzy…

– Przeszło mi to przez myśl. Ale wierzę, że to co piszę na Skok w Bok ma dla moich czytelników jakąś wartość, podoba im się to jak i o czym opowiadam. A to się przecież nie zmienia. Wprowadzenie płatnych konsultacji nie ma absolutnie żadnego wpływu na treść bloga. Poza tym zarzuty o „żerowanie” (faktycznie pojawiły się takie) wydają mi się tak absurdalne, że niemal nie chce mi się z nimi dyskutować. Mam tłumaczyć komuś, że mamy wolny rynek a obowiązku korzystania z konsultacji nie ma? Blog jest i będzie za darmo więc kto chce może na nim „żerować” do woli, zapraszam. Jak to się mówi, ludzie zagłosują nogami – na razie wciąż powoli ich przybywa.

– Piszesz o tym, że to płatne konsultacje, ale również, że chcesz de facto w ten sposób odsiać błahe pytania. Czyżbyś chciał powiedzieć, że w podróżowaniu na własną rękę całą frajdą jest jeżdżenie łącznie z poszukiwaniem informacji na ten temat, a zatem albo poszukajcie ich sami, albo kupcie sobie wycieczkę jak wam się nie chce tego robić. Ostatecznie, jeśli nie chce wam się szukać i nie chcecie kupować wycieczki, to zapłaćcie komuś za to, że już wcześniej to robił. Czy tak to (zapewne w dużym uproszczeniu) wygląda z Twojego punktu widzenia?

– Tak, to jeden z powodów. W końcu ile razy można pisać o tym, jak dojechać z lotniska na Khao San Road i jakie szczepienia zrobić przed wyjazdem do Tajlandii? Odpowiadanie na takie pytania pochłaniało mi sporo czasu, a że cenię swój czas to postanowiłem go wycenić.

Poza tym masz świętą rację – podróż zaczyna się na długo zanim przekroczysz z plecakiem próg swojego mieszkania. Przykładowo – w kwietniu wybieram się do Birmy. Bilety kupiłem jakiś miesiąc temu. Od tego czasu śledzę każdy news z tego kraju, uczę się o nim, próbuję zapamiętać kilka podstawowych zwrotów w tamtejszym języku, zlokalizowałem w Bangkoku miejsce, gdzie serwowana jest birmańska kuchnia i wkrótce wybieram się tam. Gdybym nie chciał lub nie miał czasu tego wszystkiego robić, kupił bym sobie wycieczkę objazdową i nie „traciłbym czasu” na przygotowania. Ale tak nie jest, mam czas i zapał, bo przygotowania to dla mnie część frajdy z podróży.

Maciek podczas podróży przez Indie w 2009 roku. (Fot. Archiwum Maćka Klimowicza)

Maciek podczas podróży przez Indie w 2009 roku. (Fot. Archiwum Maćka Klimowicza)

– Czy w takim razie ruch na Twojej skrzynce pocztowej zmniejszył się, czy raczej zwiększył od momentu odpalenia pomysłu? Czy są już chętni, którzy zdecydowali się skorzystać z Twojej pomocy?

– Dostałem jedno pytanie… o sens istnienia :) Odpowiedziałem zupełnie za darmo, bo nie jestem w tej sprawie ekspertem. Poza tym na razie cisza. Jak widać, pytający uznali, że odpowiedzi na ich pytania nie są dla nich aż tak ważne, żeby zapłacić za nie dychę albo zmobilizowali się i sami zaczęli szukać informacji. Może z czasem pojawią się tacy, którzy uznają, że dycha wydana teraz sprawi, że na miejscu wydadzą mniej i zobaczą więcej? A może nie. Pożyjemy, zobaczymy.

Za to niedawno pierwszy raz oprowadzałem parę swoich czytelników po Bangkoku. Sami zgłosili się do mnie i zaproponowali, że mi zapłacą. Po wszystkim wyglądali na zadowolonych. Zatem mimo mniejszej liczby maili, na brak zajęć nie narzekam.

– Piszesz na swojej stronie: „Ceny już od 9.99 PLN!” i „Wyceny dokonuję dopiero, gdy otrzymam pytania i ocenię stopień skomplikowania.” W jaki sposób faktycznie wyceniasz swoje usługi?

– Są pytania i pytanka. Jak ktoś naprawdę chcę pytać o to, jak dojechać z lotniska do centrum i na jakiej stacji BTS wysiąść, żeby trafić na Cahtuchak weekend market, to może liczyć na podstawową stawkę, bo są to pytania, na które odpowiedź można znaleźć z trzy minuty w Google.

Inaczej sprawa ma się przy nieco bardziej skomplikowanych pytaniach – na przykład o to, jak zabrać się za szukanie pracy w Tajlandii, czy jak przygotować plan zwiedzania Bangkoku. Odpowiedź na nie wymaga czasu, dogadania różnych szczegółów, a więc i kosztuje nieco więcej. Oczywiście i na te tematy można sporo znaleźć w sieci, ale ja oferuję informacje z pierwszej ręki, z własnego doświadczenia, sprawdzone w praktyce.

Są wreszcie pytania, na które odpowiedzi nie znam („Jakie szanse na zatrudnienie w Tajlandii ma nauczyciel gry na pianinie?”), wtedy bez ściemy odpisuję że nie mam na ten temat zielonego pojęcia. Tu nie chodzi o to, żeby ludzi naciągać.

– Skorzystałbyś kiedykolwiek z tego typu usług?

– Zależy o co pytasz. Czy zapłaciłbym za odpowiedź na maila o podróże? Nie, bo się na tym jako tako znam i wiem gdzie szukać informacji. Ale czy skorzystałbym z tego typu usług w ogóle? Jasne. Już to nawet robię. Nie mam głowy do wypełniania PIT-ów, więc pomaga mi w tym księgowy. Nie mam ochoty szukać po sieci informacji na temat wiz do takiego czy innego kraju, więc idę do agencji na Khao San Road, płacę kilka dolarów i mam z głowy. Gdy mam czas, wiedzę i ochotę – robię to sam. Gdy brakuje mi któregoś z tych składników – szukam podwykonawcy. Wiedza jest takim samym towarem jak mandarynki czy pomarańcze. A te za darmo i bez wysiłku dostać można przecież tylko od Świętego Mikołaja.

Komentarze: 43

Joanna 'Azja' Sabak 21 marca 2012 o 11:33

Ciekawy pomysł, aż mnie korci skorzystać. Są pytania, na które odpowiedź jest zbyt istotna, żeby ryzykować przypadkowe informacje z for i stronek…

PS: Poprawcie adres strony Macka w artykule :).

Odpowiedz

KasiaPe 21 marca 2012 o 11:38

Odkąd wprowadził taką opcję po prostu przestałam czytać bloga tego człowieka. Gość dopingował do wysyłania smsów na bloga roku wedle onetu, przegrał, bo uczciwie mówiąc inne blogi były też bardzo dobre, potem przez parę dni wylewał gorzkie żale na swoich łamach. Po jakimś czasie wprowadził tą durną opłatę. Nie chodzi mi o nic, bo wiadomo informacja i czas kosztuje, ale sposób w jaki to zrobił jest śmieszne. Do czasu gdy się układało wszystko było ok, nawet na blogu była większa aktywność. Po tym całym plebiscycie Maciuś zabrał zabawki z piaskownicy, obraził się, pokazał język i poszedł bawić się sam w kącie. Zajrzyjcie na bloga, teraz newsy coraz krótsze i mniej wartościowe niż wcześniej.

Cóż przeniosłam się do Kury i Żywiciela, czyli Azja od kuchni. Polecam, lekko fajno i przyjemnie.

Odpowiedz

Peron4 21 marca 2012 o 11:38

dzięki za czujność, adres już poprawiony ;)

Odpowiedz

Joanna 'Azja' Sabak 21 marca 2012 o 11:39

Ech, te skrzywienia zawodowe… :). Pozdrawiam ze swojej redakcji.

Odpowiedz

Mateusz Żemła 21 marca 2012 o 11:40

No czemu nie? Informacja to wszak towar…

Odpowiedz

Metel Dariusz 21 marca 2012 o 11:43

…”Wiedza jest takim samym towarem jak mandarynki czy pomarańcze. A te za darmo i bez wysiłku dostać coś można przecież tylko od Świętego Mikołaja.”.. słuszna uwaga !

Odpowiedz

Gregg Sin Jandy 21 marca 2012 o 11:57

dobry pomysl, popieram

Odpowiedz

Anna Alboth 21 marca 2012 o 11:58

Gosh, a ja wlasnie podrozujac utwierdzam sie w przekonaniu, ze i mandarynki i pomarancze i milion innych rzeczy mozna dostac i mozna dac i odpowiadam dziennie na kilka maili z pytaniami i sprawia mi to frajde! Bo dobro wraca, szczegolnie fo tych, ktorzy nie maja „dychy” na zbyciu. Wrrr.

Odpowiedz

Maciej Klimowicz 21 marca 2012 o 12:02

@KasiaPe – Wiesz co mozemy dyskutowac ale bylbym wdzieczny gdybys nie siala dezinformajci. Nie wiem jak polaczylas bloga roku z konsultacjami ale zapewniam ze jedno z drugim nie ma nic wspolnego. Nie wiem tez gdzie widzialas moje wylewane calymi dniami gorzkie zale. Nie wiem tez jak udalo ci sie ocenic dlugosc i wartosc wpisow na skoku skoro juz go nie odwiedzasz. Sugerowalbym tez zebys odpuscila sobie drwiacy ton, no chyba ze inaczej nie mozesz.

Azje od kuchni tez odwiedzam i polecam – rewelacyjne teksty.

Odpowiedz

piciu 21 marca 2012 o 12:04

Pomysł okazał się, jak widzę, skuteczny połowicznie – spadła ilość maili :)
Dobre i to!
A na mandarynki za darmo zapraszam do mnie. Chociaż nie jestm święty(m).

Odpowiedz

Koralina 21 marca 2012 o 12:37

Żeby ograniczyć liczbę maili z błahymi, prostymi pytaniami i czas poświęcony na odpowiedź na nie, można też zaznaczyć w zakładce kontakt czy gdziekolwiek indziej, że na pytania, których odpowiedź jest do znalezienia w 3 minuty w google bloger nie odpowiada, bo szanuje swój czas. Jest tysiąc sposobów na rozwiązanie problemu, wszystko jest kwestią wyboru.

Odpowiedz

ujemny 21 marca 2012 o 13:09

A ja uważam, że to bardzo dobry pomysł.
Gdybym dysponował takim zapleczem też bym wprowadził taką opłatę.

Odpowiedz

Pawel 21 marca 2012 o 13:14

Taaa pytanie za 10 zł :) niestety wiedza rynku turystycznego jest bardzo duża w Polsce i na świecie. Mamy dużo blogerów, stron, szalonych autorów którzy to robią i odpiszą z pasją za darmo… Moim zdaniem pytanie za 9,99 zł to bardzo zły pomysł bo A) dostep do netu. B)konkurencja C) Ja.
Bangkok dla początkujących jest chyba najłatwiejszą formą z rozpoczęciem przygody więc nawet nie wydałbym tego złotego by się spytać blogera któremu brak kasy i jeszcze chce zarobić na tym :) A że wiedza to kasa ?? chyba w XVI wieku lub na giełdzie drodzy Panowie. Jak sam autor się przyznał nie dostał żadnych pytań prócz jednego które ktoś potraktował z jajem próbując pewnie z tego 9,99 zażartować :)
I P.s. słaby blog

Odpowiedz

fastfoodworld 21 marca 2012 o 14:42

Ja się zgadzam z Maćkiem i nie uważam jego pomysłu za zły. Ci wyżej opisani podróżnicy z pasją za darmo (pisze o nich wyżej Paweł) wydają książki, robią slajdowiska, sprzedają zdjęcia i krzyczą sobie za to kasę, liczą na zarobek, bo z czegoś trzeba żyć, bo fajnie jest zarobić na następną podróż, a najfajniej się z tej pasji utrzymywać. Maciek zrobił podobnie.

Czy pomysł Maćka w jakiś sposób zdradza ideały środowiska podróżniczego? Czy takie wogóle istnieją? Ludzie są przecież różni, różne są ich cele, pasja jedna – podróże. Każdy w tym obszarze realizuje się jak chce, jak potrzebuje i jak potrafi.

Swoją drogą, po przeczytaniu kilku krytycznych wobec pomysłu Maćka wypowiedzi jawi się stereotyp typowego Polaka – „jak to, to nie za darmo???” hahaha.

Odpowiedz

Bartek Borys 21 marca 2012 o 16:28

Muszę przyznać, że mam dość ambiwalentne uczucia odnośnie pomysłu Maćka. Z jednej strony całkowicie rozumiem fakt, że swoją wiedzę chce sprzedawać – nie ma w tym nic złego/dziwnego. I zapewne znajdą się ludzie, którzy z oferowanych na Skoku usług skorzystają.
Z drugiej strony – nigdy w życiu z takiej oferty bym nie skorzystał, podobnie jak nie skorzystał bym z oferty biura podróży, któremu daję pieniądze, a ono za mnie organizuje wycieczkę. Podobnie jak Maciek, samo przygotowanie do podróży i znajdowanie odpowiedzi na nurtujące pytania już jest jakby tej podróży początkiem i sprawia mi satysfakcję. Po drugie /czy tam trzecie/ nie lubię wchodzić z ludźmi w relacje klient-sprzedawca, jara mnie idea bezinteresownej pomocy, wymiany usług/towarów bez użycia pieniądze, nie tylko w podróży, ale po prostu w życiu. Chciałby odwiedzić kiedyś Bangkok, chciałbym spędzić tam czas z kimś, od kogo mógłbym się czegoś dowiedzieć i/lub nauczyć, i w zamian odwdzięczyć się tym samym.
Z trzeciej strony – nie rozumiem też sytuacji, gdy ktoś się na autora Skoku obraża /co widać w niektórych komentach, czy to na blogu, czy na Peronie/, bo wprowadził płatną /opcjonalną!/ usługę. Czytałem go z zainteresowaniem wcześniej i będę czytał nadal, a autora oczywiście pozdrawiam i powodzenia z nowym interesem życzę ;)

Odpowiedz

Mariusz Jajesniak 21 marca 2012 o 16:50

My mamy podobne zdanie jak Ania Alboth i fajnie jest komuś pomagać, podpowiadać, wysłać pierdołę np. z Alaski :) bo to zawsze do nas wróci. Zresztą masa Dobrych Ludzi nam pomagała w trakcie podróży. Ale też daleki jestem od wieszania psów na ludziach, którzy mają takie pomysły – bo to naprawdę ciężki i niewdzięczny kawałek chleba. I dla sporej części ludzi jest to niegłupia opcja. Wydanie dajmy na to 50zl może być zdecydowanie tańsze niż pomylenie autobusu gdzieś „in the middle of nowhere”
ps.
choć z takich pomyłek to zawsze największa frajda była :D

Odpowiedz

Marcin Czajka 21 marca 2012 o 19:07

a czy bez fakturki da radę trochę taniej?

Odpowiedz

Pauletta 21 marca 2012 o 21:35

witam, przyznam, że ja też poczułam niesmak jak przeczytałam o płatnych poradach, ale nie zrezygnowałam z czytania bloga bo tak ja Maciek powiedział, nie ma przymusu korzystania z tych porad, ale uważam, że nie byłoby takiego oburzenia ludu gdyby na przykład powstała osobna strona www poradami 9,99 z pierwszej ręki ;) pozdro

Odpowiedz

Pawel Stexycki 21 marca 2012 o 22:12

Nie rozumiem pojawiającego się oburzenia. Maciek jak widać miał pecha, przyznaje, że nie trafił w lotto i jak większość z nas szuka sposobu na życie. Nie ma się co oszukiwać, każdy jakoś próbuje. Nie wiem czy Maciek zdaje sobie tylko z tego sprawę, że handel informacją to trudny biznes bo w tej branzy jest już jeden silny gracz co się Google nazywa ;-) plus masa mniejszych. Informacja strasznie szybko tanieje, to 9,99 zł to troche dużo w dzisiejszych czasach.

Odpowiedz

XXX 22 marca 2012 o 11:28

Odpowiadanie za friko na pytania ludzi, którzy szukają pomocy jest wspaniałe i godne pochwały, to jasne. Natomiast sytuacja się zmienia, gdy maili dostajesz nie pięć miesięcznie, tylko pięć dziennie. Nagle się okazuje, że spędzasz dziesięć godzin tygodniowo na korespondencję z czytelnikami. To jest czas, który możesz poświęcić na cokolwiek innego – na pracę, dziewczynę albo picie piwa w parku, wedle życzenia. Wraz z popularnością rośnie skala „zajętości” blogera, a przecież to człowiek jak każdy z nas, ma rachunki, obowiązki i marzenia.

Każdy, kto tak ostro – moralnie! – krytykuje Maćka, niech odpowie sobie na pytanie, ile czasu tydzień w tydzień poświęca na bezinteresowną pomoc innym. A wtedy niech ocenia innych.

Odpowiedz

Bluebird 22 marca 2012 o 12:41

Tak, świetnie, każmy sobie płacić za wszystko. Wyceńmy dobre rady, informację, pójście na kawę z couchsurferem. No bo skoro można, skoro ktoś za to chce płacić to czemu nie, prawda?
Między pazernością a przedsiębiorczością jest cienka granica i pan Maciej ją niestety przekroczył. Swoją drogą nie rozumiem ludzi, którzy za to płacą. Wszystkie informacje potrzebne do podróżowania po Azji Południowo-Wschodniej są w Internecie, jeśli ktoś nie jest w stanie ich znaleźć na własną rękę, to czarno widzę podróżowanie w wykonaniu takiej osoby.

Odpowiedz

kedox 22 marca 2012 o 13:19

jak niedawno czytałem niektóre tematy Macka, mogłem zobaczyć w jaki sposób poznaje rożne okolice Bangkoku, dopiero niedawno napisał tekst o pierwszej wizycie w okolicach Kanchanaburi czy wyjezdzie do Siem Reap.
Jak wczyta się człowiek w tekst Macka to można z łatwością dostrzec jak dopiero poznawał te opisane miejsca, zresztą z opisu wynikało ze odwiedził je dość pobieżnie, gdyż w opisywanych rejonach jest dużo więcej do zobaczenia.
Zastanowił mnie fakt, jak zobaczyłem że chce on pobierać opłaty za porady, czy wręcz przygotować komuś pobyt lub trasę. Może i mieszka w Bangkoku od dopiero roku, może co nieco wie już o tym mieście, ale na chłopski rozum widać ze generalnie sam uczy się poruszania po Tajlandii i nie tylko, stąd moim zdaniem zdecydowanie zagalopował się ze swoimi zapędami w szukaniu opłat za projektowanie komuś jakiś wyjazdów po kraju. Moim zdaniem fryzjer który pierwszy raz kogoś strzygł na szkoleniu, nie będzie od następnego dnia mógł już odpłatnie przyjmować klientów, gdyż wiedzy i doświadczenia musi się jeszcze nauczyć. Nie lepiej będzie w tym przypadku. Może i pomysł nie jest taki zły, nie chce go za to ganić, ale aby dobrze oceniać realnie możliwości poruszania się po rejonach w których było się np tylko 1 raz to zdecydowanie za mało na formę zarobkowa, a może wystarczająco na pisanie sobie darmowych tekstów na forach czy w blogu. A za oprowadzanie nielegalne turystów po Bangkoku może zatrzymać Cię policja turystyczna i narobisz sobie kłopotów.

Odpowiedz

WWF 22 marca 2012 o 16:40

A ja proponuję, żeby ten Pan jak weźmie informację od kogoś z nas – z jakiegoś darmowego bloga czy forum – i wykorzysta ją w swojej następnej podróży puknie się w pierś i wpłaci 9,99 na jakiś cel. Jak widać nawet nasze globtroterskie środowisko spada na psy. Pomysł mi się nie podoba – na bloga już nie wejdę. pozdrawiam

Odpowiedz

xyz 22 marca 2012 o 16:53

„…z wypiekami na twarzy … czytał blogowych relacji innych podróżników…” – trzy lata na szlaku, raptem kilka krajów, sam za darmochę korzystał z porad innych – jak dla mnie zwykła złotówa i pies ogrodnika. Sam przez 17 lat odwiedziłem kilkanaście krajów – trasy raczej standardowe, bez rewelacji – jakieś doświadczenie jednak jest – nieraz odpisuję mniej doświadczonym i pytam bardziej doświadczonych ale nigdy nie wpadłem na pomysł aby od kogoś wziąść za to pieniądze – nikt także nigdy nie wziął ode mnie. Oby jak najmniej takich „podróżników”. Zero szacunku.

Odpowiedz

fastfoodworld 22 marca 2012 o 17:04

Z krytycznych wobec pomysłu Maćka postów bije HATE. Wszyscy wielcy bezinteresowni, hehe :)

Odpowiedz

tk 24 marca 2012 o 1:43

Smutne to, ale normalne „dzisiaj” samemu żerować na czyjejś wiedzy i doświadczeniu, a potem lansować takie pomysły … mam nadzieje, że wszyscy od autora pomysłu będą chcieli 10 złotych za „consulting” i że autorowi tego co znajdzie w internecie będzie przelewał te 10 pln … poza tym trzeba tą głęboką wiedzę mieć … a blog jest „mocno taki sobie” … a autor to „mocno początkujący podróżnik” … jedyne co było fajne to może właśnie pasja i fascynacja „młodego podróżnika”, ale tego widać już brak lub coraz mniej … mam nadzieje, że następną razą jak autor będzie prosił o sms’y w jakimś konkursie … wszyscy zechcą po 10 pln za fatygę … bo przecież to czas i koszty … a może ja zechce 10 pln jeżeli ktoś zapyta mnie o fajną knajpę w mieście ??? … mam nadzieje, że autor jest lepszym nauczycielem niż dziennikarzem … ja lekturę bloga odpuszczam ! CmokWBok.

Odpowiedz

Maciej Klimowicz 24 marca 2012 o 3:30

@tk Czytaj ze zrozumieniem – płatne są indywidualne konsultacje, odpowiedzi na pytania skrojone na miarę, pomoc w planowaniu tras itd. Blog był i jest za darmo więc możesz czerpać wiedzę do woli. Ta wiedza nie spełnia Twoich wymagań bo jestem twoim zdaniem zbyt początkujący? (zakładam, że piszesz to z pozycji podróżnika zaawansowanego (??) Swoją drogą jaki jest czas podróży, po którym podróżnik z początkującego zmienia się w doświadczonego? Czy jest na to jakiś certyfikat?). Pozostaje zagonić do pracy Google i szukać dalej. A najlepiej sam załóż bloga i dziel się swoja rozległą wiedza z innymi – za darmo, za kasę, tak jak lubisz.

Odpowiedz

Cze 24 marca 2012 o 11:26

Niesamowicie ciekawa dyskusja. Tylko jakaś taka… zapóźniona. Jakoś na całym świecie jest całkiek normalną rzeczą, że na blogu można coś zarobić. I wcale nie oznacza to utraty wiarygodności blogera. A Maciek ma na dodatek całkiem oryginalny pomysł. Trzymam kciuki i życzę krytykantom odrobiny więcej dystansu. I do siebie, i do innych:)

Odpowiedz

XXX 24 marca 2012 o 14:13

Bardzo żałuję, że żaden z atakujących nie podpisał się z nazwiska. Możnaby sprawdzić kto zacz, czy doświadczony, czy może dopiero po pierszej „wyprawie' do Indii, ale za to na cały miesiąc.

Krytykujecie, miejcie jaja robić to pod nazwiskiem, a nie strzelać z anonima, bo to wieje sandałem strasznie.

Odpowiedz

erh 24 marca 2012 o 18:12

A co to za różnica czy podpiszemy się erh czy Jan Kowalski, Zbigniew Nowak, czy Krzysztof Klajewski – co to da – większość z nas raczej nie jest z „pierwszych stron gazet” – bardziej chodzi o skomentowanie działania Pana Maćka – a to … jak dla mnie wieje sandałem. Chce zarabiać niech zarabia – ja mu nie bronię – nic mi do tego – każdy orze jak może – ale swoje zdanie na ten temat mogę mieć – i jest ONO MOJE. ja bym tego nie robił bo często sam w podróży korzystam z rad innych całkowicie za free – więc to dla mnie byłoby powiedzmy… niehonorowe. Ale każdy ma inny honor. To tylko i wyłącznie moje zdanie i nikt nie musi się z nim zgadzać.pozdrawiam

Odpowiedz

fastfoodworld 24 marca 2012 o 19:42

erh, tk czy jak ci tam – wiejesz sandałem :)

dyskusja stała się już mało merytoryczna, a posty krytyki to hejt, więc megasłabo. Maciek – chce ci się jeszcze ujadać z takimi parapetami?
pozdro i dzięki a inspirację, big up!

Odpowiedz

Maciej Klimowicz 25 marca 2012 o 6:34

Miejmy swoje opinie…na temat pomysłu. Prezentujmy swoje, nie zawsze ze sobą zgodne wizje świata, (chociażby tak jak zrobiła to Anna Alboth czy Mariusz Jejesniak) a nie atakujmy się personalnie. Mnie kompletnie nie obchodzi co niektórzy myślą o mnie, interesuje mnie co myślicie o takim sposobie zarabiania na blogu. Z takiej dyskusji jestem (a może wszyscy jesteśmy) w stanie wyciągnąć jakieś wnioski. Zresztą komentarze, które pojawiły się w związku z tym tematem na FB, na moim blogu i tutaj podsunęły mi kolejnych kilka pomysłów.

Swoją drogą od początku nieco się dziwiłem dyskusji jaka wybuchała wokół tematu bo tak jak wspomniał Cze – nic to nowego. Naprawdę Ameryki tym swoim pomysłem nie odkrywam i nie wiem skąd tyle kontrowersji. Ale nie narzekam – efektem ubocznym całego zamieszania jest wzrost ruchu na skoku ;)

pozdrawiam

Odpowiedz

XXX 25 marca 2012 o 11:32

@erh – Każdy ma swoje zdanie, ale – przynajmniej dla mnie – zdanie anonimowego mówcy ma wartość zerową. Jeśli ktoś jest podpisany z nazwiska, mogę się czegokolwiek o nim dowiedzieć. I nie z gazet tylko z sieci, z travelbitu, skądkolwiek – backpackersów nie ma w polsce tak wielu, jeśli ktoś coś robi sensownego to o nim wiadomo. Mogę wtedy przyłożyć do jego opinii odpowiednia wagę. Zgodzimy się chyba, że zdanie kogoś, kto jeździ od15 lat, prowadzi np. dużego bloga, pisze artykuły, może jest zapraszany na kolosy czy explorers festival ma większe znaczenie niż kogoś kto dopiero zaczyna. Anonimy w sieci krzyczą tak samo głośno, a ja lubię wiedzieć, z kim mam d czynienia. Każdy może mieć swoje zdanie, ale nie musi ono mieć znaczenia dla innych, w tym dla Maćka. Dlatego myślę, że jeśli już kogos krytykujemy, powinniśmy robić to z podpisem, bo MAciek występuje z otwartą przyłbicą, a atakujący go nie, i to jest słabe.

Odpowiedz

Tinkerbell 28 marca 2012 o 11:07

Po pierwsze:
„a posty krytyki to hejt”. No argument na poziomie przedszkola. „Ci co krytykują śmierdzą i są gópi”.

Po drugie:
XXX – To zadziwiające, że osoba, która nawołuje do podpisywania się z imienia i nazwiska sama tego nie robi. Jeśli argument jest zasadny, to nie ma znaczenia czy wygłosi go pani Stasia z białostockiej wsi, czy wielki podróżnik.
Maciej występując w tym artykule sam się na taką sytuację zgodził. Wiedział, że pod artykułem jest możliwość komentowania i wiedział, że w artykule padnie jego nazwisko. Moim zdaniem tutaj sytuacja jest czysta.

Po trzecie:
Mój argument jest taki, że podróżowanie ma pewien etos i tym się różni od turystyki. W podróży dostaję mnóstwo rzeczy za darmo, w imię zasady, że „the best things in life are free”: kanapę u couchsurfera, dobre słowo i uśmiech od lokalsa, stopa na pace ciężarówki, miskę ryżu od ludzi z którymi jadę pociągiem. I dlatego właśnie podróżowanie jest piękne: dostajesz rzeczy za darmo, chociaż ludzie wiedzą, że raczej się im nie odwdzięczysz. Po cichu liczą na to, że dobro które dostałeś od nich za darmo. również za darmo poślesz w świat. Wszystko opiera się na zaufaniu i dobrej woli.
Maciek natomiast zachowuje się jak ci couchsurferzy, którzy cieszą się, że zaoszczędzili cztery dychy na hostelu, bo mogli się przespać na cudzej kanapie. Przychodzą wieczorem, spadają rano, ze swoim hostem gadają może przez 15 minut. Można? Można. Zaoszczędzili kasę? Zaoszczędzili. Warto było? Moim zdaniem nie. Wolę zapłacić za hostel a przynajmniej nie wykorzystywać mojego hosta i wolę udzielić komuś porady za darmo, niż wyjść na polskiego cwaniaczka, który wszędzie szuka okazji, żeby się nachapać.

PS. Znam Tajlandię i Bangkok dość dobrze, chętnie doradzę w kwestii wypraw za free.

Odpowiedz

XXX 29 marca 2012 o 14:33

„Jeśli argument jest zasadny, to nie ma znaczenia czy wygłosi go pani Stasia z białostockiej wsi, czy wielki podróżnik.”

Dość ryzykowne twierdzenie…

Czy zdanie pani Stasi, bufetowej z wykształcenia, zawodu i zamiłowania na temat makroinwestycji Unii Europejskiej jest tak samo ważne jak profesora ekonomii z Harvardu specjalizującego się w tym temacie? Chciałabym zobaczyć, komu powierzyłbyś swoje oszczędności w zarządzanie.

Argumentacja wynika z perspektywy mówcy i jego zasobu wiedzy. „Pierwszak” podróżny ma zawsze swoje zdanie, ale najczęściej oparte na subiektywnej opinii a nie znajomości rzeczy. Bardziej doświadczeni po prostu wiedzą i rozumieją więcej, znają sprawy z różnych kątów widzenia, ich zdanie ma dużo większe znaczenie.

Odpowiedz

fastfoodworld 30 marca 2012 o 11:04

„niż wyjść na polskiego cwaniaczka, który wszędzie szuka okazji, żeby się nachapać” —>> hejt. Znasz tego cwaniaczka? Wiesz co mu siedzi w głowie?

„PS. Znam Tajlandię i Bangkok dość dobrze, chętnie doradzę w kwestii wypraw za free” —->> chętnie, daj jakieś namiary na siebie?

Odpowiedz

XXX 30 marca 2012 o 13:17

@Tinkerbell – o właśnie, ja też chętnie skorzystam. Mam parę pytań, bo się wybieram. Dzięki!

Odpowiedz

olo 30 marca 2012 o 18:03

Wpłaćcie bohaterowi artykułu 9,99 jak Wam się tak ten pomysł podoba – a nie liczycie na drapane :) Tak dla zasady, żeby Tinkerbell miał więcej czasu dla innych – wszak wiadomo, że wszystkim nie jest w stanie pomoc.

Odpowiedz

asdfvsd 6 kwietnia 2012 o 20:00

fajny pomysl

nie lam sie

i pierdolinij blogowanie po polsku dla polakow
tu zyja sami zlodzieje ktorzy nie placa za kulutre i oprogramowanie
dla nich ebook za 10zl to za drogo i wola ukrasc z chomika

tak wiec skup sie na prawidzych cywilizacjach a nie zapadlej dziurze na ktora szkoda czasu, zlodziej nigdy nie zaplaci nawet jak bedzie za jeden zloty.

Odpowiedz

Jacek 1 czerwca 2012 o 8:19

Bardzo ciekawa dyskusja :)
Wg mnie Maciek uderzył nie tam gdzie trzeba… środowisko w którym dyskutujemy składa się raczej ze zwolenników podróżowania za darmo albo za jak najmniejszy koszt.. Jestem jednak pewien że gdyby uderzyć w grupę młodych wykształconych z klasy średniej którzy jadą sobie na „wyprawę życia” na dwa tygodnie do Tajlandii to taka pomoc byłaby nieoceniona bo sam znam kilka osób które właśnie tak pojechały i wolały wybrać wycieczkę zorganizowaną „bo mieli wszystko gotowe a im się nie chciało szukać”

Ja sam czerpię frajdę z odkrywania i szukania więc osobiście nie skorzystałbym z tej opcji. Wolałem łazić samopas po zakamarkach Chinatown w BKK niż iśc na Khao San po jakąś wycieczkę.
Pomysł nie jest zły bo czas poświęcony na odpisywanie na maile można inaczej spożytkować. Tym bardziej jeśli prowadzi się dosyć popularnego bloga,a w obecnych czasach coraz więcej osób stara się jechać na własną rękę w świat więc jeśli ktoś chce kompleksowej pomocy to uczciwie wypadałoby zapłacić. CS też jest darmową formą noclegu ale w życiu nie wpadłoby mi do głowy żeby do hosta jechać z pustymi rękami. Przynajmniej 1.5l Żubrówki z Baltony na Okęciu musi być w plecaku :)

Odpowiedz

pojechana 3 grudnia 2012 o 1:52

Strasznie to przykre, że nawet w podróżniczej społeczności tylu hejterów…

Odpowiedz

Fajne Życzenia 7 marca 2013 o 22:33

A ja tu po roku odgrzeję dyskusyjny „kotlecik” ;)

Pomysł Maćka nie zraził mnie ani trochę.

Z przyjemnością i bez mrugnięcia okiem zapłaciłabym dyszkę lub dwie, aby uzyskać rzetelną informację odnośnie pierwszych kroków w Bangkoku.

Wolałabym zrobić przelew niż ślęczeć na forach i przebijać się przez morze trolli i hejterów :)

Przy podróży do Tajlandii optującej na około 12 tysięcy złotych za dwie osoby, to przecież kropla w morzu :)

Myślę, że pretensje mają w większości Ci, którzy nie prowadzą własnego bloga czy serwisu. Być może nie każdy zdaje sobie sprawę z tego, jak ludzie bywają leniwi :) Gdy człowiek po raz setny musi odpowiedzieć na pytanie, jaka w danym miesiącu jest pogoda, choć w sieci dostępne są cudne przejrzyste tabelki charakteryzujące każdy miesiąc, region i prawdopodobne warunki atmosferyczne – naprawdę można mieć dość. Wielu ludzi nie chce szukać informacji, tylko otrzymać je indywidualnie i specjalnie dla siebie – nie mam nic przeciwko temu, żeby za taki komfort trzeba było zapłacić.

Macka bardzo cenię i mam nadzieję, że kiedyś oprowadzi mnie po Bangkoku ;)

Odpowiedz

tchorzewska 24 listopada 2013 o 23:40

Dziwna dyskusja.
Jedna z najciekawszych rzeczy w podrozowaniu jest spotykania innych ludzi. Wiaze sie z tym jakas wymiana (nie mowie o pieniadzach)-opowiesci, informacji, czasu, spojrzen, przedmiotow.
Mnie w BKK plan pierwszego dnia ulozyl spotkany na ulicy Taj, on tez zatrzymal tuktuka i wytargowal cene (korzystna bardzo wiec trochu dodalismy kierowcy). Fajnie bylo, choc byl to jego plan i jego idea co w miescie jest najwazniejsze. Nie zmienila bym tego spotkania na porade Macka za 20zl, a facet pewnie by sie poczul obrazony gdybysmy chcieli mu zaplacic. Potem kierowalismy sie wlasna wiedza i fantazja.

Chyba Maciek nie ma obowiazku odpowiedzi na wszystkie pytania i spedzania nad tym 10 godzin tygodniowo.
Wystarczy, ze oswiadczy, ze na indywidualne i trywialne pytania odpowiadac nie bedzie.

Nie wiem co Macka pchnelo do zalozenia bloga. Chec podzielenia sie? Chec autoafirmacji?
Obie te potrzeby zostaly widac spelnione- dawal i bral od innyvh (poczucie, ze robi cos fajnego, ze pomaga, ze dobrze pisze);
Dziwie mu sie, ze chce to zamienic na kase ( w dodatku nieduza).
Tyle o podrozach. Co do turystyki:
Jakis czas temu spora grupa polaczona wspolna pasje zgadala sie na forum X i 2osoby zorganizowaly spolecznie wyprawe na 20 osob obnizajac koszty o polowe. Kasa poszla do autochtonow i tych co rzeczywiscie pracowali, omijajc posrednikow (co w przypadku koniecznosci zaplecza technicznego nie jest ewidentne). I uwazam, ze do tego celu powinnismy dazyc.

Odpowiedz

Kliknij tutaj, aby anulować odpowiadanie.