Po niezłym Meksyku, czas na Gwatemalę. Anka i Thomas podesłali taką dziwną pocztówkę – tylko kilka słów (bo dwójka dzieci ponoć utrudnia pisanie) na odwrocie, za to z przodu dużo różnych obrazków. Zobaczcie.

Kochany Peronie,
krótko będzie, bo czasu mało. I mocno zdjęciowo, jak to na pocztówkach bywa.

Przejechaliśmy Gwatemalę wzdłuż i wszerz, od Meksyku do Hondurasu i od Pacyfiku do Morza Karaibskiego. Wszystko zaczęło się na wschodzie, od strajku kierowców autobusów, w górach. Potem były dziesiątki zadziwionych twarzy w wioskach Majów, setki wyciągniętych do naszych dziewczyn rąk i tysiące anegdot i anegdotuś – o małej miss Gwatemali, której Hania zabrała uwagę fotoreporterów, o całodniowej wyprawie do wodospadu, o „naszej” rodzinie z dwunastką dzieci, o wulkanach, cudach natury i śniadaniu w świątyni Majów. Ale o reszcie już z domu, musimy lecieć, Belize czeka!

Buziaki dla wszystkich, kota też.

Ania i spółka

Strajk kierowców autobusów, w najwyższej części górskiej drogi, bardzo śmieszne. (Fot. Thomas Alboth)

Jesteśmy atrakcją, co tu dużo mówić. (Fot. Thomas Alboth)

Nad jeziorem Atitlan, z widokiem na wulkany. (Fot. Anna Alboth)

Mała miss Gwatemali udaje, że nie jest wściekła na Hanię. (Fot. Thomas Alboth)

Dotykamy Pacyfiku, fajna osadka. (Fot. Anna Alboth)

Chilasco. To takie miejsce, gdzie musimy wrócić. (Fot. Anna Alboth)

Cuda świata: rzeka płynie dołem, a na górze takie baseny się zrobiły. Semuc Champey. (Fot. Thomas Alboth)

Śniadanie z widokiem na świątynię Tikal. (Fot. Anna Alboth)