Jeśli Wenecja byłaby hasłem w słowniku wyrazów bliskoznacznych pewnie synonimy brzmiałyby tłum, smród i turyści. Ale tylko wtedy jeśli na odwiedzenie tego miasta wybierzemy lato. Zimą jest zupełnie inaczej.

1. WŁOCHY, Wenecja, Campo Ghetto Nuovo. (Fot. Magdalena Bodnari)

Zimą w Wenecji świeci piękne, niskie słońce, czasem pada, a to dobrze bo, gdy acqua jest alta, nie unosi się w powietrzu smrodek podmokłych fundamentów. Turystów też jest jakby mniej. W słoneczną środę, błąkając się po zaułkach dzielnicy Arsenal, można nawet odnieść wrażenie, że Wenecja jest bezludną wyspą (o obecności ludzi świadczy jedynie pranie rozwieszone między kamienicami).

Niewątpliwie są dwa terminy w roku, gdy warto pojawić się w Wenecji mimo tłumów. Po pierwsze – w ostatni tydzień karnawału (Włosi świętują tylko siedem dni przed środą popielcową, ale za to z pompą). Po drugie – podczas Biennale di Venezia (festiwal sztuki trwający cały sezon letni, m.in. wystawy architektury świata, festiwal filmowy, teatralny, taneczny). Wybierając inny czas możemy odkrywać swoje miasto spacerując ze wspomnieniami Josifa Brodskiego w ręku, czy szukać zakamarków rodem ze Śmierci w Wenecji Tomasz Manna. Jak one wyglądają? Na przykład tak:

2. WŁOCHY, Wenecja. Ten zaułek grał w Casino Royal. (Fot. Magdalena Bodnari)

W Wenecji jest tylko jeden plac – św. Marka, pozostałe skwery (a jest ich niepoliczalnie dużo) nazywają się campi. Życie tam toczy się rytmem mieszkańców. Rankiem na ławce staruszek będzie czytał gazetę. W porze obiadowej okoliczne knajpy wypełnią się tymi, którzy zjedzą pranzo przy kieliszku wina. Po południu spotkamy matki rozmawiające ze sobą, z siatkami zakupowymi w ręku i dzieci grające w piłkę przy niezabezpieczonym brzegu kanału (jakimś cudem do wody nie wpadają ani piłki, ani dzieci). W piątki o zmierzchu na Campo Ghetto Nuovo zobaczymy śpieszących się na szabat Żydów. A po zmroku pojawią się studenci przed barem ze szklanką szprycera w ręku (we Włoszech pije się na zewnątrz i na stojąco).

3. WŁOCHY, Wenecja. Okolice Campo Margherita. (Fot. Magdalena Bodnari)

Jeśli nie będziemy podążać za znakami „Rialto” i „San Marco” najpewniej trafimy w niejedną ślepą uliczkę lub przesmyk tak niski, że będziemy musieli pokłonić się Wenecji w pas by przejść. Nie poleca się więc chodzenia po takich dróżkach z wiecznie zadartą głową.

Ale na Rialto i placu św. Marka też jest ładnie!

4. WŁOCHY, Wenecja. Okolice mostu Rialto w słońcu. (Fot. Magdalena Bodnari)

5. WŁOCHY, Wenecja. Rialto w deszczu. (Fot. Magdalena Bodnari)

6. WŁOCHY, Wenecja. Kolejne urocze zaułki. (Fot. Magdalena Bodnari)

7. WŁOCHY, Wenecja. Plac św. Marka. (Fot. Magdalena Bodnari)

8. WŁOCHY, Wenecja. Pranie suszy się nad każdą ulicą i kanałem. (Fot. Magdalena Bodnari)

9. WŁOCHY, Wenecja. Widok na Wyspę św. Jerzego. (Fot. Magdalena Bodnari)